Gebouw

In de dertiende eeuw werd het kerkgebouw uitgebreid met een westelijke ingangspartij met dichtgezette spitsboogvensters. Aan de oostkant werd de kerk uitgebreid met een gotisch koor en een uitbouw voor de sacristie. De twee zijbeuken, de zijkapel en de inpandige toren stammen uit het begin van de zestiende eeuw.

In de kerk is een grafzerk uit 1429 aanwezig van Gijsbert van Bronckhorst Batenburg (linker foto hieronder), een romaans doopvont uit de dertiende eeuw, een aantal grafzerken uit de vijftiende, zestiende en zeventiende eeuw en een preekstoel, doophek en banken uit de zeventiende eeuw.

Uit de negentiende en twintigste eeuw dateren de predikantenborden met de namen van de predikanten sinds 1608. Het uurwerk dateert uit 1910 en is in 1963 vervangen door een elektrisch aangedreven uurwerk.

In de kerk hangen rouwborden uit de zeventiende en achttiende eeuw van de destijds belangrijke families: Bronckhorst-Batenburger, Van Horne en Van Bentheim. Op de epitaaf van Willem Adriaan van Horne uit 1694 (linker foto) zijn gekruiste kanonnen te zien. Hij was admiraal ten tijde van stadhouder Willem III.

In de negentiende eeuw werden de toren en de westeinden van het schip van de rest afgescheiden en heringericht. De noordelijke ruimte kreeg een schoorsteen en een schuifraam, waardoor het bruikbaar werd als schoollokaal. Het schooltje kreeg een eigen ingang, met een portaaltje voor de klompen.

Klok

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de Duitse bezetter in 1942 de twee luidklokken in beslag genomen. De kleinste klok, uit 1600 en gegoten door Hendrick Aeltz. van Meurs, is teruggevonden en weer in de toren opgehangen. De grote klok van Alexius en Petrus Petit uit 1758 viel blijvend ten prooi aan de Duitse oorlogsindustrie.
Het eikenhout van deze klokkenstoel is gedemonteerd. Een balk daarvan met een inscriptie van de oorspronkelijke timmerman is in het kerkportaal te zien. Van het overige hout heeft de toenmalige koster de liturgische tafel gemaakt.
Kijk voor meer informatie, foto’s en filmopnames op: geldersekerken.nl/kerkklok-oude-sint-victor

De Crane-orgel

Het orgel is een eenklaviers orgel, in 1770 gemaakt door Mattheüs de Crane. De orgelkast is gedecoreerd met beeldhouwwerken van de hand van Petrus Verhoeven; putto-beeldjes in Lodewijk XV-snijwerk.

Het instrument is in 1987 en in 2015 gerestaureerd. Door verdroging waren veel houten onderdelen beschadigd. Het orgel verkeert nu in uitstekende staat en is goed bespeelbaar. Kijk voor meer informatie op: geldersekerken.nl/orgel-oude-sint-victor

 

 

Het kerkje was in vroeger tijden wit gepleisterd. De pleisterlaag is begin twintigste eeuw verwijderd.

De Oude Sint-Victorkerk is in 1971 aangewezen als rijksmonument (nummer 8713) en in 1979 is overgedragen aan Gelderse Kerken. In 1984 werd de kerk voor het laatst gerestaureerd.